Ο Olivier Strebelle γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1927. Γιος του καταξιωμένου ζωγράφου Rodolphe Strebelle, ο Olivier σπούδασε κεραμική και γλυπτική στη σχολή École nationale supérieure d’architecture et des arts décoratifs de La Cambre της Κάμβριας στις Βρυξέλλες. Στην πόλη, συναναστράφηκε κεντρικές προσωπικότητες της βελγικής αβάν-γκαρντ, και ίδρυσε το «les Ateliers du Marais» μαζί με τους Alechinsky, Reinhoud, Dotremont και Olyff. Το εργαστήριο έγινε ένα σημαντικό κέντρο έκφρασης του κινήματος CoBrA.
Το 1953, o Strebelle ξεκίνησε την εντυπωσιακή του καριέρα ως καθηγητής, κάτι το οποίο τον βοήθησε να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο· δίδαξε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, στο Πανεπιστήμιο British Columbia στο Βανκούβερ (1961), στο Πανεπιστήμιο της Άιοβα (1968), στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ (University of Colorado Boulder) (1977), στο Πανεπιστήμιο της Ατλάντα και στο Πανεπιστήμιο της Φιλαδέλφεια. Από το 1984 έως το 1987, ήταν πρόεδρος της Σχολής Τεχνών Lamar Dodd στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. Εντέλει, το 1987, εκλέχτηκε μέλος της Βελγικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών.
Το 1956 κι ενώ έμενε ακόμα στο Βέλγιο, έλαβε το υψηλού κύρους Βραβείο της Ρώμης για τη γλυπτική και εγκατέλειψε την κεραμική για χάρη της πρώτης. Η γλυπτική του Strebelle χαρακτηρίζεται από το αίσθημα της προσωπικής ικανοποίησης και από θεματική συνοχή. Η ικανοποίηση αυτή έγινε ριψοκίνδυνη, κυρίως στην προτιμώμενη από τον γλύπτη μνημειακή κλίμακα. Τα γλυπτά του Strebelle ήταν μεγάλα και, αναγκαστικά, πολλά έργα τέχνης του έπρεπε να βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους, στη φύση, περιτριγυρισμένα από πιθανούς θεατές. Η λειτουργία της τέχνης του ως γέφυρας μεταξύ της ανθρωπότητας και της φύσης είναι συνειδητή και σκόπιμη, με τον γλύπτη να χρησιμοποιεί τη φύση ως πηγή έμπνευσης —ιδιαίτερα τα μαλακά υλικά της φύσης, όπως το χώμα ή το χιόνι— και γι’ αυτό οι οργανικά στρογγυλεμένες γραμμές έχουν γίνει συνώνυμο των γιγάντιων γλυπτών του Strebelle. Για τον καλλιτέχνη, η φύση ήταν ένα θέαμα το οποίο τόνιζε μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Με αυτό το θέαμα, ο Strebelle είχε ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο: στην Ουάσινγκτον με το Le Rire rentré (1973)· στη Σιγκαπούρη με το Between Sea and Sky (1985)· στο Σεντ Λούις με το Protecting Eagle VI (1985)· στη Leuna με το Sur un grand pied (1998)· στη Μόσχα με το Enlèvement d’Europe (2002)· και στο Πεκίνο με το l’Allée des athlètes (2008). Η διεθνής φήμη του τού χάρισε το ψευδώνυμο «Βέλγος Πικάσο» το 2001 σε μια υπαίθρια έκθεση γλυπτών του στο Παρίσι. Στη γενέτειρά του, τις Βρυξέλλες, πολλά έργα του έχουν γίνει ορόσημα της πόλης, όπως τα Confluence (1992), Phénix 44 (1994) και Flight in Mind (1995). Το τελευταίο υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής επίθεσης στο αεροδρόμιο Zaventem το 2016. Αντί να αποκατασταθεί η ζημιά, το έργο μετακινήθηκε μαζί με τις «ουλές» του και πλέον εκτίθεται στη μνήμη των θυμάτων.
Ο Strebelle απεβίωσε το 2017. Το 2021, κατατέθηκε αίτηση στον δήμο του Uccle, στις Βρυξέλλες, για τη διατήρηση του σπιτιού (κατασκευάστηκε το 1955) και του εργαστηρίου του Strebelle (προστέθηκε στο αρχικό κτίσμα το 1958) ως χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς.
