Ο Paul Winstanley γεννήθηκε το 1954 στο Μάντσεστερ. Σπούδασε ζωγραφική στο Lanchester Polytechnic στο Coventry (1972–1973), στο Cardiff College of Art (1973–1976) και στο Slade School of Fine Art (1976–1978).
Όντας εξοικειωμένος με τις τάσεις του μοντερνισμού του 20ού αιώνα, ο Winstanley προσπάθησε να παρακάμψει την αντιληπτή ακαμψία τους, ενστερνιζόμενος τις αρχές του μινιμαλισμού με τον εικονογραφισμό της φωτογραφίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης περιόδου, έκανε ορισμένα μεγάλα διαλείμματα: πραγματοποίησε την έκθεση του Walkway στο Whitechapel Open το 1989 (που του χάρισε το πρώτο βραβείο Unilever), πέρασε έναν χρόνο ως καλλιτέχνης του Kettle’s Yard στο Κέιμπριτζ και φιλοξενήθηκε από το Churchill College ενώ το Newnham College του προσέφερε το Old Lab στους κήπους ως στούντιο. Οι διακρίσεις αυτές λειτούργησαν ως κίνητρο ενισχύοντας τη δημιουργικότητα του Winstanley και του επέτρεψαν να εξερευνήσει περισσότερες προσωπικές μορφές έκφρασής του, εδραιώνοντας αυτό που θα γινόταν το χαρακτηριστικό στιλ του.
Κάποιες αναλαμπές είχαν ήδη εμφανιστεί από τη δεκαετία του 1990, όταν ο καλλιτέχνης εστίασε στους μεταπολεμικούς εσωτερικούς χώρους και σε άλλους χώρους του λειτουργικού αγγλικού μοντερνισμού. Η παρουσία στο κενό, η παροδικότητα και η δυνατότητα μιας επικείμενης αλλαγής εκδηλώνονται ήδη σε αυτά τα έργα, τα οποία παρουσιάστηκαν αργότερα στο Driven Landscapes, μια παράσταση που ανέβηκε το 1993 στο Camden Arts Center και στη συνέχεια προβλήθηκε στην εκδήλωση Annexe του Art Now 1997-1998 στο Tate του Millbank.
Υπέστη ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα το οποίο ενίσχυσε αυτές τις αναπτυσσόμενες καλλιτεχνικές βεβαιότητες που τον διακατείχαν. Η σειρά Veil, η οποία σηματοδοτεί το νέο εκκολαπτόμενο ξεκίνημά του, χαρακτηρίζεται από την εξερεύνηση εσωτερικών/εξωτερικών σχέσεων, την εκδήλωση της παρουσίας μέσω της απουσίας και την αποτύπωση ενός γεγονότος που «μόλις συνέβη». Επρόκειτο για μια αλλαγή στην τεχνική του προσέγγιση, έχοντας εγκαταλείψει το τεντωμένο λινό για να υιοθετήσει το ξύλο και τα πάνελ αλουμινίου.
Μέσα από αυτά τα υπονοούμενα διάχυτα θέματα, ο Winstanley εμπλέκει τον θεατή, προσκαλώντας τον να αναζητήσει τι υπάρχει, να φανταστεί τι συνέβη ή να προβλέψει τι θα μπορούσε να συμβεί στη συνέχεια σε μια συμπληρωματική αφηγηματική σχέση.
Στις αξιοσημείωτες εκθέσεις του Winstanley περιλαμβάνονται οι εξής: Maureen Paley/Interim Art, Λονδίνο (1994)· Nathalie Obadia στο Παρίσι και CRG στη Νέα Υόρκη (και οι δύο το 1995) και γκαλερί Kerlin στο Δουβλίνο (2002), John Moores στο Λίβερπουλ (2004) και μια σημαντική αναδρομική έκθεση του έργου του στο Art Space του Auckland στη Νέα Ζηλανδία (2008).
Στις πρόσφατες εκθέσεις του περιλαμβάνονται οι εξής: After the War the Renaissance, 1301PE, Λος Άντζελες (2020)· Altered States, γκαλερί Vera Munro, Αμβούργο (2019)· Paul Winstanley, Pilar Serra, Μαδρίτη (2018)· Paul Winstanley, γκαλερί Alan Cristea, Λονδίνο (2018)· Faith After Saenredam And Other Paintings, γκαλερί Kerlin, Δουβλίνο (2017)· Σχολή Τεχνών: New Prints and Panel Paintings, γκαλερί Alan Cristea, Λονδίνο (2016)· Σχολή Τεχνών, Mitchell-Innes & Nash, Νέα Υόρκη (2015)· Σχολή Τεχνών, 1301PE, Λος Άντζελες (2014)· Σχολή Τεχνών, γκαλερί Kerlin, Δουβλίνο (2013)· και Σχολή Τεχνών, γκαλερί Vera Munro, Αμβούργο (2013).
