Ο Pol Mara γεννήθηκε στην Αμβέρσα το 1920. Εισήχθη στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας το 1935 και σπούδασε στο Εθνικό Ινστιτούτο Καλών Τεχνών από το 1941 έως το 1948. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε για πρώτη φορά με αμοιβή ως γραφίστας για τον φαρμακευτικό όμιλο Janssen.
Στα πρώιμα χρόνια της καριέρας του, ο Mara υιοθέτησε τον υπερρεαλισμό, πριν ακόμα κινηθεί προς τη λυρική αφηρημένη τέχνη κατά τη δεκαετία του 1950. Δίπλα στους συναδέλφους καλλιτέχνες Paul Van Hoeydonck, Mark Verstockt, Filip Tas και Dan Vanseveren, ίδρυσε την ομάδα αβάν-γκαρντ G-58. Εκείνη την περίοδο, η τέχνη του αποτελούταν σε μεγάλο βαθμό από μικρές στρογγυλοπρόσωπες φιγούρες σε πουά φόντο. Τελικά, εγκατέλειψε το ύφος αυτό και κινήθηκε προς πιο αφηρημένες συνθέσεις.
Το 1960, ο καλλιτέχνης ενέταξε στο έργο του φωτορεαλιστικά στοιχεία δανεισμένα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τα περιοδικά. Με αυτόν τον τρόπο, ακολούθησε τα βήματα των Robert Rauschenberg και Άντι Γουόρχολ, καθώς και των Βρετανών καλλιτεχνών της ποπ αρτ. Η δική του ερμηνεία σχετικά με το ρεύμα αυτό περιλάμβανε ονειρικά τοπία, όπου εντάσσονταν ελάχιστα ντυμένες γυναίκες, άμεσα εμπνευσμένες από τις διαφημιστικές εκστρατείες εσωρούχων και μόδας. Η εξήγηση του Mara σχετικά με τη χρήση τέτοιων φιγούρων ήταν ότι πολεμούσε την ασχήμια της κοινωνίας με ομορφιά.
Το 1972, προβλήματα υγείας ανάγκασαν τον Mara να αποσυρθεί στο Gordes της Προβηγκίας. Σήμερα στην περιοχή στεγάζεται το μουσείο Pol Mara, στο οποίο εκτίθενται πάνω από 200 έργα του καλλιτέχνη.
Το 1974, ο καλλιτέχνης ανέλαβε την ανάθεση για μια νωπογραφία με το κλασικό του ύφος για τη στάση Montgomery στο μετρό των Βρυξελλών. Για τον σκοπό αυτόν, δημιούργησε μια σειρά καμβάδων διαστάσεων 2 x 2 μέτρα, βασίζοντάς τους στις κορυφές τους, έτσι ώστε να σπάσει τη μονοτονία των εξαιρετικά ορθογώνιων σχημάτων στον σταθμό του μετρό.
Ως φανατικός ταξιδιώτης, είδε το έργο του να απολαμβάνει ρετροσπεκτίβες σε όλο τον κόσμο: Νέα Υόρκη, 1965· Kruishoutem, ίδρυμα Veranneman Foundation, 1979· Σαν Ντιέγκο, 1982· Βαλπαραΐσο (Χιλή), 1987· Kruishoutem, ίδρυμα Veranneman Foundation, 1992· Σεούλ (Κορέα), 1993· καθώς και μια μόνιμη ρετροσπεκτίβα στο δικό του μουσείο στο Gordes, η οποία εγκαινιάστηκε το 1996.
Ο Mara απεβίωσε στη γενέτειρά του το 1998.
