Ο Rafael Úbeda Piñeiro γεννήθηκε στην Pontevedra το 1932. Δείχνοντας από μικρός την καλλιτεχνική του κλίση στη μουσική και τη ζωγραφική, άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική σε καβαλέτο, τοιχογραφίες και χαρακτική καθ’ όλη τη διάρκεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του. Αφού δημιούργησε διάφορες προσωπικές αφίσες και σκηνικά και έγινε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας της Pontevedra ως βιολιστής, το 1956 γράφτηκε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του San Fernando στη Μαδρίτη, με ειδίκευση στη ζωγραφική, τη χαρακτική και τις τοιχογραφίες. Μετά την αποφοίτησή του το 1961, μετακόμισε στις Κάτω Χώρες για να σπουδάσει στη Σχολή Τέχνης και Σχεδίου St. Joost (1963-1964), ενώ παράλληλα έμαθε τεχνικές που σχετίζονται με τη χαλκογραφία. Χάρη στη δεξιοτεχνία του, εντάχθηκε στην τοπική ομάδα χαρακτικής «Luis», εκθέτοντας μαζί με τα μέλη της στην Ουτρέχτη, το Spakenburg και την Breda στις Κάτω Χώρες. Παράλληλα με την ακαδημαϊκή του εκπαίδευση, εργάστηκε στο εργαστήριο Flip Van der Burgt στο Άμστερνταμ, όπου προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην ομάδα καλλιτεχνών χαρακτικής «ZEBRA». Αργότερα στη ζωή του, πραγματοποίησε το διδακτορικό του στις καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης, μελετώντας πώς η συναισθησία των ηχοχρωμάτων μπορεί να επηρεάσει την τέχνη.
Το 1967, επιλέχθηκε στο Μιλάνο για να ζωγραφίσει μια μεγάλη τοιχογραφία στη Βασιλική του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Ναζαρέτ (Ισραήλ), περνώντας λίγο χρόνο στην Ιταλία για να βελτιώσει τη ζωγραφική του. Αυτή η πρώτη εμπειρία του στις μεγάλης κλίμακας τοιχογραφίες προετοίμασε το έδαφος για τη νέα σταδιοδρομία του. Πράγματι, με την επιστροφή του στην Ισπανία, δημιούργησε νέες τοιχογραφίες στο νησί A Toxa (στην πόλη O Grove) και στο Santuario de Nuestra Señora de los Milagros de Amil (το οποίο βρίσκεται στη Moraña) (1978).
Ο Úbeda είναι ένας πολύμορφος καλλιτέχνης. Τα πρώτα τοπία του αποτελούνται από μια παλέτα φωβικών χρωμάτων. Μετά την παραμονή του στην Ιταλία, στράφηκε σε μια δομική γεωμετρία χαρακτηριζόμενη από μια μετακυβιστική συστροφή και ζεστή χρωματικότητα. Αυτή η περίοδος ήταν ένα σημαντικό και απαραίτητο βήμα προς το σημερινό και οριστικό ύφος του που είναι εξ ολοκλήρου εξπρεσιονιστικό με γεωμετρική κλίση και μια πινελιά ειρωνείας. Ο δυναμισμός της ζωγραφικής του πηγάζει από μια καλλιεργημένη έκρηξη χρώματος και κίνησης. Οι δημιουργίες του δείχνουν μια σκόπιμη και άκρως εκφραστική έμφαση στην παραμόρφωση. Όπως και η τέχνη του, οι επιρροές του είναι πολυσχιδείς, από τις προ-ρωμανικές εικονογραφήσεις του Beatus of Liébana και του Grünewald, έως τους σύγχρονους δασκάλους όπως ο Βαν Γκογκ, ο Πικάσο και ο Μπέικον.
Τα τελευταία στάδια της καριέρας του σημαδεύτηκαν από μια γόνιμη καριέρα ως εκπαιδευτικός: σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Pontevedra, στα Κανάρια Νησιά και στη Μαδρίτη· ως καθηγητής ζωγραφικής στην Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi· στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του San Fernando στη Μαδρίτη· στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου La Laguna στην Τενερίφη· στην Εθνική Σχολή Γραφικών Τεχνών της Βαρκελώνης και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Pontevedra.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του Úbeda, πραγματοποιήθηκαν πολλές αναδρομικές εκθέσεις προς τιμήν του: στο Santiago de Compostela (1989)· στη Λα Κορούνια της Ισπανίας· στην Pontevedra, δύο φορές, μία αναδρομική αφιερωμένη στη ζωγραφική και μία στη γραφιστική· στο Πολιτιστικό Κέντρο του Caixavigo στη Λα Κορούνια· και στη Xunta de Galicia στη Μαδρίτη.
