Η Soledad Sevilla γεννήθηκε στη Βαλένθια το 1944. Σπούδασε στη Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi στη Βαρκελώνη (1960-1965), αλλά η μάθησή της δεν σταμάτησε εκεί. Μεταξύ 1969 και 1971, συμμετείχε στο σεμινάριο του μαθηματικού Ernesto García σχετικά με την αυτόματη παραγωγή πλαστικών μορφών στο κέντρο λογισμού του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης. Το 1979, της απονεμήθηκε η υποτροφία του Ιδρύματος Juan March για την Ισπανία και τη χρονιά που ακολούθησε η υποτροφία του Κέντρου για την Προώθηση των Πλαστικών Τεχνών και την Έρευνα για τις Νέες Εκφραστικές Μορφές. Μεταξύ 1980 και 1982 έζησε στη Βοστόνη, αφού έλαβε επιχορήγηση από τη Μεικτή Επιτροπή ΗΠΑ-Ισπανίας για την Πολιτιστική και Εκπαιδευτική Συνεργασία. Στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, έλαβε υποτροφία για την τεχνική εξέταση έργων τέχνης από το Τμήμα Καλών Τεχνών.
Με αφορμή αυτήν την εμπειρία της στο Χάρβαρντ, ξεκίνησε τη σειρά έργων της Las meninas, η οποία μπορεί να συνοψιστεί ως μια επανερμηνεία της ζωγραφικής του Βελάσκεθ μέσω της εισαγωγής της συνθετικής δομής του πλέγματος και της εστίασης στην ατμόσφαιρα και τη χωρικότητα. Μετά την επιστροφή της Sevilla στην Ισπανία, το χωρικό αυτό στοιχείο αναπτύχθηκε περαιτέρω σε διάφορες περιβαλλοντικές εγκαταστάσεις που συνέχισαν να αντλούν ποιητική έμπνευση από το εικονογραφικό μέσο και να λειτουργούν ως γέφυρα με την προσωπική της εικονογραφική πρακτική, γεγονός το οποίο προκαλεί έκπληξη λαμβάνοντας υπόψη τη συχνότητα με την οποία και οι δύο πρακτικές αντιπαραβάλλονται ως ανεξάρτητες.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το πλέγμα εξαφανίζεται, αλλά παραμένει μια ορισμένη γεωμετρική χωρικότητα μέσα από τα φυτικά μοτίβα που θυμίζουν διακριτικά τη Γρανάδα, μια πόλη με την οποία η Sevilla έχει συνδεθεί στενά από τη δεκαετία του 1980 λόγω των μαθημάτων που παρακολούθησε στο πανεπιστήμιο της Γρανάδας. Πιο πρόσφατα, υιοθέτησε στα έργα της το παράθυρο ως κεντρικό μοτίβο, εικονογραφικό χώρο και έννοια, συνδέοντάς το με ξύλινες υφές και μεταλλικές επιφάνειες. Από τεχνικής άποψης, εφήμερα υλικά (χαρτί ή νεοπρένιο) καθώς και βίντεο και φωτογραφίες συμπληρώνουν πλέον την εικονογραφική γλώσσα της Sevilla. Δυστυχώς, μια ασθένεια ανάγκασε την καλλιτέχνιδα να μειώσει την κλίμακα της, επιστρέφοντας από τις χωρικές εγκαταστάσεις ξανά στον καμβά.
Η πρώτη ατομική έκθεση της Sevilla πραγματοποιήθηκε στην γκαλερί Soledad Lorenzo στη Μαδρίτη το 1998 (συνέχισε να συνεργάζεται με την γκαλερί έως ότου έκλεισε το 2012). Έκτοτε, έχει συμμετάσχει τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές εκθέσεις. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες αναδρομικές και ολοκληρωμένες εκθέσεις προς τιμήν της: στο Κέντρο José Guerrero (2015)· Genesis στην γκαλερί Marlborough στη Βαρκελώνη (2017)· Spaces of the Look στο Κέντρο Τέχνης Tomás y Valiente στη Fuenlabrada, Ισπανία (2018)·
Πρόσφατες εκθέσεις περιλαμβάνουν τις εξής: Exposición colectiva: Visiones y expresiones (κοινή έκθεση: οράματα και εκφράσεις) CaixaForum Barcelona, Συλλογή Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος La Caixa (2007)· Línea y plano (γραμμή και επίπεδο) (κοινή έκθεση), Galería Antonio Machón Madrid (2007)· Ideas y propuestas para el arte en España (ιδανικά και προτάσεις για την τέχνη στην Ισπανία) (κοινή έκθεση), Υπουργείο Πολιτισμού, Μαδρίτη (2008)· Bit Internationa. [Nove] Tendencije. Υπολογιστική και Οπτική Έρευνα. Zagren 1961-1973 (κοινή έκθεση) Κέντρο Τέχνης και Μέσων Καρλσρούης, Γερμανία (2008)· Escrito en los cuerpos celestes (γραμμένο στα ουράνια σώματα), Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía Madrid (2012)· Retrospectiva (αναδρομική έκθεση), Ινστιτούτο Μοντέρνας Τέχνης της Βαλένθια, Βαλένθια (2019)· Museo Patio Herreriano de Valladolid, Ισπανία (2021).
Βραβεία που έλαβε: Βραβείο Alfons Roig (1977)· Εθνικό Βραβείο Πλαστικών Τεχνών (1993)· Χρυσό Τιμητικό Μετάλλιο Καλών Τεχνών (2007)· Βραβείο Τέχνης και Υποστήριξης (2014)· Βραβείο Βελάσκεθ για τις Πλαστικές Τέχνες (2020).
