Ο Tim Gilman γεννήθηκε στο Κονέκτικατ το 1971. Μολονότι θεωρείται, κατά κύριο λόγο, καλλιτέχνης σε πολιτιστικούς κύκλους, ο Tim Gilman διαθέτει μια εξέχουσα καριέρα και συνεπώς ένα διαφορετικό προφίλ. Με διδακτορικό στα ΜΜΕ, συνδυάζει την τέχνη και το μάρκετινγκ σε μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού των πολιτιστικών επιχειρήσεων και των θεσμών μέσω της σύγχρονης δυναμικής της κοινωνικής συμμετοχής, της διαφάνειας και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας, έχει αναλάβει πολλά έργα, τα οποία ενίοτε εκπλήσσουν. Είναι ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Gulliver’s Gate, του μουσείου μινιατούρων του κόσμου στην πλατεία Τάιμς, το οποίο ξεκίνησε ως έργο μέσω της πλατφόρμας Kickstarter. Έχει επίσης εργαστεί ως κειμενογράφος και διευθυντής δημιουργικού τμήματος στους Bodden Partners, McCann Erickson και Wunderman. Ο Gilman ξεκίνησε δημιουργικά εγχειρήματα σε διάφορους τομείς: συνέβαλε στην ίδρυση του Studio 360, ενός διεπιστημονικού δημόσιου ραδιοφωνικού καλλιτεχνικού προγράμματος για το WNYC, ήταν ο ιδρυτικός δημιουργικός διευθυντής της Wunderman, του μεγαλύτερου πρακτορείου μάρκετινγκ στην Πράγα, και συνεργάστηκε με ένα τσεχικό συγκρότημα φανκ, τους Sexy Dancers, στο διπλά χρυσό και βραβευμένο με βραβείο Γκράμι άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε από τη Sony Music. Επί του παρόντος, είναι εκτελεστικός διευθυντής του Κέντρου Ανθεκτικότητας, Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Καινοτομίας (RETI), μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης της Νέας Υόρκης που ιδρύθηκε με σκοπό να εστιάσει στη μετατροπή της καταστροφής σε δυνατότητες με την οικοδόμηση της αστικής ανθεκτικότητας.
Εφοδιασμένος με αυτήν την πολύπλευρη εμπειρία, είναι τώρα επισκέπτης λέκτορας στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτονικής, Σχεδιασμού και Συντήρησης του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, στη Σχολή Σχεδιασμού Parsons της Νέας Υόρκης, στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών της Νέας Υόρκης και σε άλλες σχολές. Έχει γράψει σε πολιτιστικές στήλες και έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο με τίτλο The Academy of Forgetting, το οποίο προωθεί την κριτική σκέψη ως ακαδημαϊκό μεθοδολογικό εργαλείο.
Καλλιτεχνικά, το εννοιολογικό έργο του είναι το αποτέλεσμα μιας συμβιωτικής σχέσης με τη σύζυγό του Františka Gilman, που ξεκίνησε το 1998. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι δύσκολο να διαχωριστεί η μία προσωπικότητα από την άλλη. Η συλλογή τους είναι πολυθεματική, αλλά ορισμένα βασικά θέματα διαπερνούν την πληθώρα των μέσων που χρησιμοποιούν και των προσεγγίσεων που ακολουθούν. Η εξάλειψη της αρχιτεκτονικής είναι μία εξ αυτών, πολλά έργα φαινομενικά αμφισβητούν τον τρόπο που θα μπορούσε να λάβει χώρα η εξαφάνιση μιας οικοδομημένης μαζικής κοινωνίας για να επιτευχθεί μεγαλύτερη χωρική ισορροπία μεταξύ παρουσίας και απουσίας. Η έννοια των κρυμμένων χώρων, όπως αυτοί πίσω από μια πόρτα, κάτω από μια σκάλα ή ως μνήμη, είναι επίσης ένα βασικό μοτίβο. Η διατήρηση, η αντιγραφή και, πάλι, η διαγραφή πληροφοριών αποτελούν μια συνεχή εστίαση στην αντιπαράθεση μηχανικών και ανθρώπινων δυνατοτήτων. Μέσω της μνήμης, θίγουν το θέμα της υποκειμενικότητας, της ατομικότητας και της οικειότητας, που συχνά εξερευνώνται στην τέχνη τους μέσω χωρικών μέσων. Το τμήμα και το σύνολο αποτελούν διαχρονικά μοτίβα που βρίσκουν μια αρχιτεκτονική και υπερρεαλιστική μεταβολή στο σώμα του έργου τους.
