Ο Tiong Ang γεννήθηκε στη Surabaya της Ινδονησίας το 1961, αλλά έλαβε την εκπαίδευσή του στις Κάτω Χώρες όπου έχει ζήσει και εργαστεί σχεδόν όλη του τη ζωή. Ο Ang σπούδασε στις ακαδημίες Gerrit Rietveld Academie (από την οποία αποφοίτησε το 1986) και Rijksakademie van Beeldende Kunsten (Κρατική Ακαδημία Καλών Τεχνών) στο Άμστερνταμ (απ’ όπου αποφοίτησε το 1990). Αρχικά, η πρακτική του βασιζόταν κυρίως στη ζωγραφική και κινούταν γύρω από τις ιδέες της όρασης και της θέασης στην πιο ευρεία τους έννοια. Τα πρώιμα έργα του αποτελούνταν από πορτρέτα ατόμων που βίωναν κάποια μορφή απώλειας της όρασης: αναγκαστική οφθαλμολογική εγχείρηση, ιατροδικαστική εξέταση, τύφλωση. Οι περισσότερες απεικονίσεις δομούνταν σαν ανοιχτά βιβλία, με μια αντιληπτική αναδίπλωση στο μέσον τους, προσθέτοντας υλικότητα και υφή στην «ανάγνωσή» τους. Παρά τη σκοτεινή τους απεικόνιση, οι πίνακες αποφεύγουν να είναι μακάβριοι ή σοκαριστικοί· αντιθέτως, κινούνται στα όρια του ανησυχητικού μυστηρίου.
Η χρήση διάφορων μορφών πέπλων επαναλαμβάνεται, επίσης, στα πρώιμα έργα του Ang. Αυτό το πρόσθετο διάφανο στρώμα επιβραδύνει το βλέμμα του θεατή, προστατεύει την εικόνα και εστιάζει στην αντίληψή της. Η προσοχή μας χειραγωγείται, έτσι ώστε να ανυψωθεί.
Τα μάτια, τα παράθυρα της ψυχής, αποτελούν σύμβολο της όρασης με την έννοια της αντίληψης, της διαμορφωτικής όψης του κόσμου γύρω μας. Η ιδέα της σταδιακής τύφλωσης μεταλλάσσεται προοδευτικά από την κυριολεκτική της ενσωμάτωση σε πιο διακριτικές ενσαρκώσεις, σε έναν συγκεκριμένο υπερκορεσμό μέσων. Μέσω αυτής της μετάβασης, ο Ang θίγει λιγότερο τις προσωπικές και περισσότερο τις κοινωνικές ανησυχίες σχετικά με την όραση, το αντικειμενικό και το υποκειμενικό, το ατομικό και το συνολικό. Αυτή η θεματική στροφή συνοδεύεται από μια τεχνική εξέλιξη. Η φωτογραφία, το βίντεο, η καλλιτεχνική εγκατάσταση και η περφόρμανς προστίθενται στο ρεπερτόριο του καλλιτέχνη, αντηχώντας την ιδέα της υπερδιέγερσης. Η διαμεσική αυτή πρακτική του επικεντρώνεται στις κοινωνικές, συναισθηματικές και υπαρξιακές επιπτώσεις, όπως και στη διαπραγμάτευση της απομάκρυνσης, στις αποκλίνουσες ταυτότητες και στη διασπορά των εικόνων.
Ο αντίκτυπος των μαζικών και ψηφιακών μέσων στις ατομικές προοπτικές, καθώς και η συλλογική μνήμη αποτελούν επαναλαμβανόμενα θέματα, όπως και οι ανησυχίες που προκαλούνται από την κινητικότητα και την παγκοσμιοποίηση. Το κοινό νήμα στο έργο του Ang είναι η σύγκρουση μεταξύ της αποστασιοποιημένης αντικειμενικότητας και της εμπλεκόμενης υποκειμενικότητας· απεικονίζει το πώς τα καθολικά μέσα όχι μόνο επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα μέρη και τα γεγονότα, αλλά και διαμορφώνουν την έννοια της πραγματικότητας. Οι προοπτικές αλλάζουν, μετατοπίζονται και αναστρέφονται: ο σκηνοθέτης γίνεται ηδονοβλεψίας, ο παρατηρητής γίνεται συμμέτοχος, οι ρόλοι ανακατεύονται μεταξύ τους και το παιχνίδι ρόλων κατασκευάζεται σε μια διαρκή αναδιοργάνωση του πραγματικού.
