Ο Tomasz Ciecierski γεννήθηκε στην Κρακοβία το 1945. Η ακαδημαϊκή του ζωή ως καλλιτέχνη περιστρέφεται γύρω από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας. Φοίτησε εκεί μέχρι το 1971, ενώ στη συνέχεια δίδαξε στην Ακαδημία από το 1972 έως το 1985. Έλαβε υποτροφίες για το Μουσείο Stedelijk στο Άμστερνταμ (1981) και αργότερα για το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Musée dʻArt Contemporain) στη Nîmes (1990–1991). Έχοντας μαθητεύσει δίπλα σε Ευρωπαίους δασκάλους, ο Ciecierski επικαλείται στα πρώιμα έργα του τις εξελίξεις από την εποχή της Αναγέννησης έως τον 20ό αιώνα.
Ως τεχνικός σκιτσογράφος, αφιέρωσε τα πρώτα του χρόνια δημιουργώντας φαινομενικά βιαστικά σκίτσα, τα οποία απεικόνιζαν εκφραστικές κινήσεις και ήταν σημειωτικού περιεχομένου. Η σωματικότητα των σκίτσων αυτών «μιλά» στη μετα-τεχνική προσέγγιση του Ciecierski απέναντι στο μέσο της ζωγραφικής: ο καλλιτέχνης αναζητά την ουσία της, προσαρμόζοντας και αναπτύσσοντας διαρκώς την αντίληψή του.
Η δεκαετία του 1980 επέφερε μια αλλαγή στο έργο του μέσω την απόρριψης της παραδοσιακής σύνθεσης εικόνων. Ο Ciecierski άρχισε να δημιουργεί συνθέσεις αναγλύφων, ενώ παράλληλα άρχισε να ενστερνίζεται το αφηρημένο. Δημιουργώντας αυτές τις δομές άρχισε να αμφισβητεί σταδιακά την επιπεδότητα της ζωγραφικής, τοποθετώντας τους καμβάδες τον έναν πάνω στον άλλον, δημιουργώντας επίπεδα σε στρώσεις. Το αποτέλεσμα θυμίζει τη δομή των ιαπωνικών χαρακτικών, στα οποία οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν την υπέρθεση επιπέδων για να προσδώσουν προοπτική.
Κατά τη δεκαετία του 1990, το «τοπίο» —ως είδος και μοτίβο— απέκτησε περισσότερη σημασία. Λειτουργώντας αρχικά ως βοήθημα της σύνθεσης, ένα είδος ανάμεσα σε τόσα άλλα, το τοπίο απέκτησε κεντρικό ρόλο στις αυξανόμενα εικαστικές δομές τύπου «patchwork» του Ciecierski. Παρότι στράφηκε στη φύση, ο Ciecierski δεν ζωγραφίζει σε εξωτερικούς χώρους. Αντιθέτως, «βυθίζεται» στη μνήμη του, σε μια προσπάθεια να αναπαραστήσει σκηνές στο ατελιέ, αλλά δεν αποτυπώνει σκηνές έξω στη φύση.
Η μετα-κριτική προσέγγιση του Ciecierski τον οδήγησε σε μια αυτοκριτική του έργου του γύρω στο 2000, ζωγραφίζοντας πάνω σε προηγούμενα έργα του ως ένα μέσο αξιολόγησης. Χρησιμοποιώντας τα ίδια του τα έργα ως προϋπάρχοντα μέσα ή αντικείμενα που ανακάλυψε, ο καλλιτέχνης ήταν ελεύθερος να τα συσχετίσει κατά βούληση με άλλα αντικείμενα και εικόνες. Η διαδικασία του patchwork έφτασε στην κορύφωσή της το 2004 με μια άτιτλη σύνθεση που αποτελείτο από 480 μικρές φωτογραφίες πάνω σε έναν πίνακα 120 x 603 εκ. Το έργο μιμείται την ίδια τη διαδικασία τεκμηρίωσης που ακολουθεί ο καλλιτέχνης (καρτ-ποστάλ, αποκόμματα εφημερίδων, φωτογραφίες Polaroid, ερασιτεχνικές φωτογραφίες), την οποία μπορεί κανείς να παρακολουθήσει στο ατελιέ του.
Κατά τα μέσα της δεκαετίας του 2000 και μετά, το έργο του Ciecierksi εδραιώθηκε καλύτερα με την ατομική έκθεση Pact with painting (2003) στην γκαλερί Bunkier Sztuki στην Κρακοβία, που απετέλεσε μια προσωπική ρετροσπεκτίβα, τη σειρά έργων Happy 50s (2006), η οποία αποτέλεσε έναν αναστοχασμό πάνω στην τέχνη του 20ού αιώνα, και την έκθεση Złoty Środek (2013), που επέτρεψε στον Ciecierski να αναθεωρήσει και να «ανανεώσει» υφολογικά το συνολικό του έργο.
Έχοντας αντλήσει έμπνευση από συζητήσεις και συνεργασίες, ο Ciecierski, μαζί με τους Ryszard Grzyb, Robert Maciejuk, Paweł Susid, Włodzimierz Zakrzewski και Tomasz Tatarczyk, ίδρυσε την καλλιτεχνική ομάδα Pendzle, η οποία βρίσκεται πίσω από διάφορες ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες, όπως το DESA NT (2014) και η έκθεση 454 years of Polish art. The Pendzle Group Exhibition (2018).
Ο Ciecierski ζει και εργάζεται στη Βαρσοβία.
